otobüste uyumak

türkiye'de bunu yapmak bile riskli artık.

şuan yanımda bi adam uyuyor. az önce telefonu düşürdü. panikle uyanıp telefonu cebine koydu. sanırım telefonun taksidi bitmedi. şimdi de bacağını sallamaya başladı. korkuyorum.

sürekli deprem temalı rüyalar görüyorum ya korkudan uyuyamıyorum.

alışkanlık olmuş koltuğa oturduğum gibi uyurum

beni çok geriyor nedense. uyandığımda hep aradan saatler geçmiş de, uyurken çok kötü şeyler olmuş gibi hissediyorum.

kısa boylu olduğumdan ayakkabıları çıkarıp koltukta kıvrılıp rahatça yatabiliyorum. uykuya dalabiliyorım. güzel bir şey bu öbür türlü saatler geçmiyor.

mide bulantısı oluyorsa zorunlu olarak yapılan eylem

en sevdiğim yada sevmek zorunda kaldığım eylemdir kendisi. otobüs kesinlikle ikinci evim. hep en arka ters koltuğa gider, kulaklığımı takar paşa paşa uyurum. arada bir uyanır ve nerede olduğumu kontrol ederim. bazen teyzeler uyandırıyor "kızım sen nerede ineceksin?" diye. çantam düşmesin diye sarılırım çantama bir de. mis gibi. azıcık boyun ağrıtır ama uykumu da alırım. rüya falan görüyorum. bazen korkarak uyanıyorum falan. alışkanlık olmuş zaten. uykum olmasa bile anında uykum geliyor. sabahları şoför bey eğer çok hızlı ise ve ineceğim durağa çarçabuk gelmiş ise sinir oluyorum çünkü canım 5 dakika daha uyumak istiyor. "yine çok hızlı geldik ya! alamadım uykumu!" diye söylene söylene inmişliğim var kaç kere. 45 dk yahut 1 saatim otobüste geçiyor. az zaman değil. ya kitap okurum ya uyurum. kitap okuyunca da uykum geldiğini düşünürsek yaşasın uyumak!

kafanın öne doğru düşmesi.

memlekette staj yaptığım dönem, 2 haftada bir ankaraya gidip derslere imza atmam gerekiyordu. o ara o kadar alışmıştım ki yatağım gibi gelirdi

kısa yada uzun farketmez yolculuk esnasında katiyyen uyuyamıyorum. ne zaman gözüme kapatsam kaza yapiyormusuz gibi geliyor. otobüs her fren yaptığında korkarak uyanıyorum. kendim korktuğum gibi yanımdakini de -ani bir hareket yada bağırma gibi- korkutuyorum. o yüzden uzun yolculuklar bana zehir zıkkım

hiç yaşayamadığım bir duygudur çok tatlı bişey gibi duruyo ama en küçük harekette uyanıyorum

korkutucu eylem. muavinlere güvenilmiyor.

okula giderken uyuyup birçok kez durağı geçmişliğim vardır

geçen gün evimi 15 dakikalık mesafe geçip de oradan geri dönmeme sebep olan eylem. denemeyiniz.

kafanin surekli sekmesi sonucu olusan sersemlik uyku sayiliyodur umarim

asla yapamadığım eylem, hep durağı kaçıracakmışım gibime gelir. uzun yolculukta da koltuğa yüz üstü yapışıp yatarım (bkz: sırt üstü yatamamak)

sonra kaptanın son durak demesi :(((((

bir kez orman yolundaki okuluma ulaşmak için bindiğim otobüste uyumuş ve şoför tarafından uyandırılmıştım o korkuyu unutamam.

hayatım boyunca özendiğim durumdur nasıl uyuyorsunuz benim imkanı yok yastigimi ararım sarılıp uyuduğum peluş oyuncagimi ararım karanlık sessiz ortam isterim ooo

ben anlamıyorum ya o kafanız camda tak tak tak çarparken bile bunu nasıl beceriyorsunuz acaba ?

sanki gözlerimi açtığımda hiç bilmediğim bir yerde uyanacakmışım gibi olduğundan uyuyamam

en son uyuduğumda çok sevdiğim insanı kaybettim şimdi otobüste uyumayı bırak gece yatakta uyumak bile zor geliyor

ön tarafta kapalı olan kapıyı sağıma, camı arkama, fiziken beni taşıyabilecek bir genci de soluma alarak ayakta uyumuştum...

hiç sağlıklı sonuçlar doğurmaz bir keresinde uyuya kalmışım fazlasıyla bir uyandım yanlış şehirdeyim o günden sonra da otobüse bindiğim zaman uyuma ihtimaline karşı alarm kuruyordum edit imla

otobüs hareket etmeden uykuya daldıysan ilk tümsekte ''hay ananı sikim'' diye uyanabilirsin...

ben ayakta uyumuştum bir kere, artık nasıl yorulduysam tam düşücem dizler yere yaklaşırken açtım gözümü sonra yerden birşey alıyormuş gibi yapıp devam etmiştim

yanımdaki kızın az evvel yavaş yavaş göz kapakları kapandı. şimdi de başı önüne düştü, tepkisiz duruyor. ölmüş olabilir mi diye sorguluyorum ama inşallah ölmez, derse geç kaldım çünkü, lütfen ölme hanımefendi kadın kız hanım hazretleri.

dünyanın en güzel uykusudur. aksini iddia eden otobüste uyumamıştır.

ya ben o kadar derine dalıyorum ki uyurken uyanamam diye alarm kuran insanım :d

direktifler: 1. kulaklığımızı çıkarıp müziği açıyoruz. 2. pencere kenarındaysak ve gündüz ise dışarıyı seyrederek hayallere dalıyoruz. eğer gece ise ayna olan cama avel avel bakıp arka veya ön koltuktaki kişileri rahatsız etmiyoruz. (eğer cam kenarı değilse bu maddeyi atlayınız. camdan bakacağım diye kafanızı devekuşu gibi uzatıp yanınızdakine rahatsızlık vermeye lüzum yoktur. gözlerinizi kapatın ve hayallere dalın.) 3. dışarıda ağaçlar ve diğer arabalar vızır vızır gözden kaybolurken siz de mayışmış olacaksınız ve gözleriniz istemsiz olarak kapanacak. i̇yi uykular. not: molaları falan dert etmeyin. otomatik olarak uyanıyorsunuz.

otobüste ders çalışmak ve uyumak güzel. not: ters oturamıyorum midem bulanıyor ne alaka len mq

leventten kozyatagina giden 2 katli otobuste ust katta uyuyakalmisim. neyse gozumu bi actim baktim kimse kalmamis ben de lan herkes inmis diye soylendim. uyku sersemligim gecince arabanin gitmedigini anladim :) meger son duraga gelinmis. asagi inince kaptanin da gittigini kapilari kapattigini gordum bir an korku filminde hissettim kendimi. etrafta kimse yok aq napacagimi sasirdim en sonunda acil cikis butonuna basinca acildi. boyle de acayip bir hikaye :)

otobüste uyumak sanattır, nimettir. eğer o gün uykunuzu alamamışsanız, gideceğiniz yere kadar bir müddet şekerlemek, büyük ölçüde bu ihtiyacınızı giderir ve sizi dinçleştirir.

sınava hazırlandığım o yorucu süreçte en arkada oturuyordum uyumak üzereymişim kitap dolu çantam kayıp küüt diye düş, üstüne öyle bir ses çıkar ki bütün otobüs şoför dahil arkaya dönüp baktılar. bir kaç sıra önümde oturan arkadaşım(orada olduğunu farketmemiştim bile) 'yoruldun tabi normal böyle olması' demişti de daha az rezil olduğumu hissetmiştim.

hafta içi düzenli olarak ist-maltepeden - herekeye okul için gittiğim için otobüs uykusu kadar dünya güzeli başka hiçbir şey yoktur.

uyumayız sadece gözümüzü dinlendiriyoruz ineceğimiz durağa geldiğimizde gözümüz fal taşı gibi açılır...

ya bi insan her uyuyakaldığında ineceği durağı kaçırır mı ya pes doğrusu :'(

tatlı uykulardan bitanesidir, doyulmaz

i̇necekleri durakta uyanmaları süper birşey .

güzel irade ister. o kalabalıkta, kokuda bi insan uyuyabiliyosa helal olsun valla

arkadaşım kendini üçe katlayıp top şeklini alıp öyle uyuyor, başarısını hep takdir etmişimdir.

yok be ne uyuyup durak kaçırması hava güzeldi biraz yürüyeyim diye geç indim

yok ya yok. hayatım boyunca uyuyamadım ve uyuyabilenleri hep kıskandım. 1.85 boyumla bu koltuklar bana dar geliyorken benden daha uzunlar nasıl uyuyabiliyor, aklım almıyor. belim ağrımasa, omzum ağrıyor, omzum ağrımasa bacağım ağrıyor. tüm otobüs horul horul uyuyacak ve ben saatlerce gebereceğim bu koltukta. kendimi nasıl öldürebilirim geçici olarak bilen varsa pm pls.

minik bir varlık olarak yanımdaki koltuk boşsa gideceğim yere kadar uyurum .koridor tarafındaysam kedi gibi yanımdaki teyzeye bakarım ama başımı yaslayacak bir köşe bulamam ,bir daha koridor tarafından yer almam deyip bir sonraki yolculukta yine oraya kalırım.cam kenarındaysam montumu cama yaslar bacaklarım uyuşana dek uyurum.

3 gün otobüs yolculuğu yapmak durumunda kalırsanız sike sike öğrenirsiniz

yanımda yastık taşıyacağım sırf bunun için.

abi onu bir ben beceremiyorum galiba

yapabilene helal olsun dediğim eylem. gerçekten bunu başaranlara gıpta ediyorum.

uzun yolda hava karanladıysa eğer deli gibi uyurum. metrobüste ise çok yorgunsam uyurum. az uyuya kalıp son durakta uyanmadım 😂 ama malum iş güç yorgunluk dayanacak güç kalmıyordu.